یک روانشناس از ابراز علاقه کلامی به عنوان نوازش مثبت یاد کرد و درباره زوج هایی که اصرار دارند تنها در عمل و نه در کلام علاقه خود را به هم ابراز کنند، گفت: باید توجه داشته باشیم که در یک رابطه سالم هر موضوعی سر جای خود کاربرد دارد و اگر چه ابراز علاقه در عمل  خوب و مورد قبول است اما همسران به شنیدن ابراز علاقه کلامی نیاز دارند.

به گزارش ایسنا، محمد ابراهیم تکلو ، با بیان اینکه در یک رابطه سالم ابراز علاقه کلامی مهم است، اظهار داشت: گاهی رابطه عادی و سالم نیست و افراد به دلیل مشکلاتی از هم دور شده و رابطه خود را دوست ندارند و از این رو به یکدیگر ابراز علاقه نمی‌کنند، در چنین رابطه‌ای نمی‌توان انتظار ابراز علاقه داشت چراکه مشکل اصلی جای دیگری است که باید حل شود، اما در یک رابطه سالم ابراز علاقه کلامی نیاز است.

این روانشناس خاطرنشان کرد: ابراز علاقه کلامی در واقع یک «نوازش مثبت» است و همانطور که ما در کودکی به نوازش کردن نیاز داشتیم، در بزرگسالی نیز به این نوازش در اشکال گوناگون از جمله ابراز علاقه کلامی نیاز داریم، ابراز علاقه کلامی در تحکیم، کیفیت و نگهداری رابطه کمک کننده است.

به گفته وی، اگر زوج ها به این توافق و پذیرش رسیده باشند که یکی از آنها یا هردو در کلام علاقه را ابراز نکرده و در عمل آن را نشان دهند، مشکلی وجود ندارد اما در صورتی که برای یکی از زوجین ابراز علاقه کلامی  مهم و در عین حال همسر وی در ابراز علاقه کلامی ناتوان است، باید دلیل این موضوع بررسی شده و مشکل حل شود.

تکلو معتقد است که اگر زن و شوهر در رابطه خود حال خوشی را تجربه می‌کنند و تنها موضوع موجود در زندگی‌شان نبود ابراز علاقه کلامی است، می‌توان این موضوع را کنترل و مدیریت کرد چراکه در چنین زندگی‌هایی موضوع و مشکل پررنگی وجود ندارد و تنها موضوع موجود نبود ابراز علاقه است که زوج ها می‌توانند این مهارت را بیاموزند.

این روانشناس در ادامه سخنان خود با تاکید بر ضرورت بیان علاقه زوج ها و به زبان آوردن احساس متقابل خود نسبت به یکدیگر، تصریح کرد: به طور قطع علاقه زوج ها نسبت به یکدیگر باید بیان شود، در یک ارتباط زناشویی سالم دو طرف به حدی از بلوغ فکری و عاطفی رسیده‌اند که یکدیگر را مناسب هم دانسته و ازدواج کرده‌اند.

بنابراین باید آنچه نسبت به یکدیگر حس می‌کنند را با صفات مثبت بیان کنند، این ابراز علاقه منجر به ایجاد حال خوب در طرف مقابل شده و به استحکام رابطه کمک می‌کند.

*اثر «گیرهای روانی» بر نبود ابراز علاقه برخی زوج ها به یکدیگر

وی به اثر «گیرهای روانی» بر عدم ابراز علاقه برخی زوجین به یکدیگر نیز اشاره کرد و این را هم گفت که گاهی زوج ها با وجود آنکه متوجه می‌شوند تا چه اندازه ابراز علاقه کلامی برای همسر مهم است اما از این موضوع خودداری می‌کنند چراکه گیرهای روانی دارند که باید آنها را برطرف کنند.

تکلو درباره «گیرهای روانی» و اثرش بر ابراز نکردن کلامی علاقه زوج ها به یکدیگر، تصریح کرد: ممکن است خودداری فرد از ابراز علاقه کلامی بر گرفته از یک الگو در کودکی او باشد، نظیر اینکه پدر یا مادر به همسر خود ابراز علاقه نکرده و کودک به این‌ باور رسیده که ابراز علاقه در کلام غلط است. در واقع باید علت این ابراز نکردن علاقه به صورت کلامی پیدا شود. گاهی افراد مهارت‌های ارتباطی و مهارت‌های کلامی را بلد نیستند و احساس می‌کنند بیان علاقه درست نیست، در چنین شرایطی باید از روانشناسان برای یافتن ریشه‌های این تفکر کمک گرفت.

*مشکل تظاهر زوج ها به ابراز علاقه پس از گذشت زمان

این روانشناس با اشاره به زوج هایی که پس از گذشت زمان تنها از روی عادت و یا تظاهر به یکدیگر ابراز علاقه می‌کنند و با تاکید بر اینکه باید علت این امر مشخص شده و پس از یافتن دلایل موجود نسبت به حل مشکل اقدام کرد، این را هم گفت که زوجین نباید فراموش کنند که رابطه نیاز به مراقبت دارد و در تمام طول رابطه زن و شوهر باید درباره مسائل و یا دلخوری‌های پیش آمده با یکدیگر صحبت کنند.

وی افزود: صحبت نکردن درباره مشکلات و دلخوری‌های پیش آمده تنها منجر به این می‌شود که موضوعات روی هم انباشته شده و طرفین از ترس دلخوری همسر درباره این مشکلات حرف نزنند، حال آنکه در یک رابطه سالم که دو طرف به بلوغ فکری و روانی رسیده‌اند نباید چنین تفکراتی وجود داشته باشد. زوجین باید درباره موضوعات خود با یکدیگر صحبت کنند تا مشکلات روی هم انباشته نشده و به صورت انفجاری و به اشکال گوناگون از جمله بی‌علاقگی به یکدیگر و از دست رفتن عشق و محبت خود را نشان ندهد.

تکلو با یادآوری اینکه لازم است زوج ها در هر جای رابطه خود که احساس مساله یا دلخوری کردند درباره مورد پیش آمده با یکدیگر صحبت کنند و با تاکید بر اهمیت امر مشاوره در طول زندگی مشترک، خاطر نشان کرد: در چنین شرایطی اگر زن و شوهر نتوانستند خودشان به تنهایی مشکل را حل کنند می‌توانند از روانشناسان و مشاوران کمک بگیرند.

کمک گرفتن از مشاور و روانشناس نباید تنها معطوف به زمان بروز مشکلات و قبل ازدواج و یا به هنگام طلاق شود، بلکه اصل موضوع مشاوره در حین زندگی مشترک و در حالت عادی یک رابطه بدون مشکل است، روانشناس می‌تواند ارزیابی واقع بینانه‌ای از زندگی زوج ها داشته، مشکلات را شناسایی و برای پیشگیری از مسائلی که می‌تواند در آینده ایجاد شود، راهکارهایی را ارائه کند.