همزمان با اعلام تائید حذف سرخک و سرخجه در ایران در سال ۲۰۲۳ براساس ارزیابی رسمی کمیسیون منطقه‌ای (RVC MR) وابسته به سازمان جهانی بهداشت (WHO)، محمدا سماعیل اکبری، طراح و مجری این واکسیناسیون سراسری که در سال ۱۳۸۲ خورشیدی انجام شد و بزرگترین واکسیناسیون ملی ایران و از بزرگترین واکسیناسیون های جهان به حساب می آید با نگارش یادداشتی که در اختیار «آوای جامعه» قرار گرفته است، به ابعاد گوناگون تاریخچه این موفقیت پرداخته است.

در بخش هایی از این یادداشت اشاره شده است: در سال ۱۳۸۲ با توجه به سوروایلانس مناسبی که برای بیماری های واگیر منجمله سرخک و سرخجه انجام می شد متوجه گرفتاری سنین بالا به سرخک شدیم که با ارزشیابی سطح انتی بادی متوجه سقوط آن با وجود واکسیناسیون به نسبت کامل کودکی شدیم.

این موضوع اقدامی علمی را می طلبید که با همکاری دکتر گویا و دکتر زهرایی در بخش علمی و دکتر سبحانی و همکارانشان در بخش اجرایی آن را عملیاتی کردیم، این برنامه بزرگترین اقدام بسیجی حوزه سلامت تا امروز در جهان بوده است، سرداران مجری، روسای محترم دانشگاه ها بودند که اعجاز و لطف الهی را جلب کردند.

نفر شاخص  دکتر قیداری بودند که در سال ۱۳۸۲ خورشیدی در کسوت رییس دانشگاه کردستان پایلوت عملیاتی را به اجرا درآوردند، وی امروز سکاندار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است.

اجرای این طرح علمی و آینده نگرانه سخت بود و افراد زیادی به دلایل گوناگون مخالف آن بودند اما پس از توفیق همه شریک ماجرا شدند، سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۲۰ این توفیق را تایید کرد و اینجانب مقاله آن را در مجله  معتبر «لنست» چاپ کردم.

با این اقدام علاوه بر کنترل سرخک ناهنجاری های ناشی از سرخجه مادرزادی قریب هزار نوزاد در سال مهار شد، بحمدالله

اینک به همکاران و دوستانم در وزارت بهداشت توصیه می کنم موضوع را جدی بگیرند و با تعیین سطح آنتی بادی و واکسیناسیون، این دست آورد کم نظیر ملی و بین المللی را حفظ کنند.

با تشکر از همه عزیزان در سطح محیط و ستاد که افتخار افرین این اقدام بودند به ویژه برادرم مسعود پزشکیان که زمام اجرایی کشور را در دست دارند و حمایت مردانه ای در جایگاه وزیر بهداشت در آن زمان از این اقدام که مورد هجمه عده زیادی بود به عمل آوردند.

********************

*پی نوشت:

انتشار مطالبی با عنوان “یادداشت میهمان”، صرفا دیدگاه های پایگاه خبری آوای جامعه در حوزه های گوناگون اجتماعی نیست و تنها برای گردش آزاد اطلاعات ، بیان نظرات ، دیدگاه ها ، تبادل افکار و همچنین طرح موضوعات روز جامعه به قلم کارشناسان ، فعالان اجتماعی و مدیران منتشر می شود.