دریافت کافی برای فیبر موجود در مواد غذایی ۳۸ گرم در روز برای مردان و ۲۵ گرم در روز برای زنان ۱۹ تا ۵۰ ساله تعیین شده است.

به گزارش اگروه سلامت آوای جامعه، توصیه های دریافت فیبر برای بزرگسالان بیشتر از ۵۱ سال ۲۱ گرم در روز برای زنان و ۳۰ گرم در روز برای مردان است و نیاز به دریافت فیبر در افراد مسن کاهش می یابد زیرا متوسط دریافت انرژی با افزایش سن کاسته می شود.

منابع فیبرشامل سبزیجات و میوه ها، غلات کامل (مثل نان سبوس دار) و حبوبات است که طبق هرم غذایی همه افراد سالم باید به مقدار مشخص از گروههای هرم مصرف کنند تا میزان فیبر توصیه شده در طول روز را دریافت کنند.

فیبرغذایی، اجزای گیاهی دست نخورده و غیرقابل هضم توسط آنزیم های گوارشی است و به عبارت دیگر کربوهیدرات های غیرقابل هضم و لیگنین که بخشی از ترکیبات دست نخورده گیاهان بوده که فیبر نامیده می شوند.

فیبر تاثیرات مثبتی بر عملکرد دستگاه گوارش و کاهش خطرات برخی بیماری ها دارند، نقش فیبر درعملکرد دستگاه گوارش بر اساس میزان حلالیت آن متغیر بوده و فیبرهای نامحلول نظیر سلولز ظرفیت جذب آب مواد غیر قابل هضم را افزایش می دهند، این موضوع منجر به افزایش حجم مدفوع، دفعات اجابت مزاج در روز و کاهش زمان عبور مواد غذایی از روده می شود.

فیبرهای محلول با تشکیل ژل باعث آهسته نمودن زمان عبور مواد از دستگاه گوارش شده و از طریق اتصال با سایر مواد مغذی نظیر کلسترول و مواد معدنی میزان جذب آنها را می کاهند.

نقش فیبر در عملکرد دستگاه گوارش بر اساس میزان حلالیت آن متغیر می باشد. فیبرهای غیرقابل هضم دارای نقش های فیزیولوژیکی مهمی در بدن انسان است.

فیبرهای نامحلول نظیر سلولز ظرفیت جذب آب مواد غیر قابل هضم را افزایش می دهند، این موضوع منجر به افزایش حجم مدفوع، دفعات اجابت مزاج در روز و کاهش زمان عبور مواد غذایی از روده می شود، فیبرهای محلول با تشکیل ژل باعث آهسته شدن زمان عبور مواد از دستگاه گوارش شده و از طریق اتصال با سایر مواد مغذی نظیر کلسترول و مواد معدنی میزان جذب آنها را می کاهند.

فیبرهای غیرقابل جذب ویژه که توسط باکتری های روده تخمیر می شوند، منجر به تحریک جذب روده ای و حفظ تعدادی از مواد معدنی نظیر کلسیم، منیزیوم، روی و آهن می گردند. بسیاری از تحقیقات نشان داده اند که مصرف فیبر ویسکوز (مانند صمغ و پکتین) جذب روده‌ای کلسیم، منیزیم، آهن و یا روی را مختل نمی‌کند.