یک جامعه شناس در ارتباط با آسیب‌های ناشی از متوقع کردن فرزند توضیحاتی داد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، آیا شما هم از آن دسته پدر و مادر‌هایی هستید که درصدد تبدیل کردن فرزند خود به یک فرد ناموفق هستید؟ یکی از واقعیت‌های جامعه امروز این است که برخی از والدین ناخواسته فرزند خود را به فردی منفعل و ناموفق تبدیل می‌کنند.

رویا نوری جامعه شناس, درارتباط با آسیب های ناشی از متوقع کردن فرزند توسط برخی از والدین اظهار داشت: تکلیف برخی از پدر و مادر‌های امروز با خودشان مشخص نیست، به طوری که عده‌ای از آن‌ها به محض این که فرزندشان اعلام خواسته می‌کند و با وجود این که هنوز کلمات در دهانش نچرخیده است و طالب هر آن چه که می خواهد می شود,غول چراغ جادوی وی شده و حاضر به فرمان می شوند تا آرزوی فرزند خود را برآورده کنند.

وی عنوان کرد: این گروه از والدین، یک رویکرد ویژه‌ای هم ابداع کرده اند و پیروان زیادی هم دارند و براساس رویکرد آن ها، بچه نباید متحمل محرومیت شود و هر آن چه می‌خواهد باید به سرعت تامین شود, به طوری که بچه‌های چنین خانواده ای, اصلا چیزی به نام « نمیشه » و « نداریم » را نمی‌شناسند و به همین دلیل, به دنبال جهانی به منظور تامین کننده آرزوهایشان پا به جامعه بزرگتر می‌گذارند.

این جامعه شناس گفت: این والدین انسان‌هایی خودخواه و خودمحور که تاب آوری در زندگی ندارند را پرورش می دهند، فرزندانی که به محض این که چیزی خلاف میل شان باشد، آشفته و ناتوان می‌شوند و مفهومی به نام « تلاش » را مسخره می کنند و هرگز لذت رسیدن به یک آرزو را با تلاش تجربه نمی‌کنند.

نوری تصریح کرد: ژان ژاک روسو در کتاب « امیل »، این روش را راهی برای بدبخت کردن بچه‌ها تعریف کرده است و بدین صورت به این موضوع می‌پردازد که آیا می‌دانید مطمئن‌ترین راه برای بدبخت کردن فرزندتان چیست؟ در پاسخ باید گفت که مطمئن‌ترین راه برای بدبخت کردن فرزندتان این است که آن ها را عادت دهید هرچه می‌خواهند به زور بگیرند، زیرا هر قدر راحت تر به آرزوهایشان برسند خواسته هایشان زیادتر خواهد شد و دیر یا زود به دلیل نداشتن قدرت مجبور می‌شوند برخلاف میل خود، خواهش‌های وی را نادیده بگیرند.

وی خاطرنشان کرد:  صدمه حاصل از این امتناع که فرزندان به آن عادت نکرده اند در مقایسه با محرومیت از آن چه میل به دست آوردنش را دارند، به مراتب بیشتر است و درواقع, بچه های لوس و پرتوقع, اول عصایی که در دست دارند و سپس ساعت والدینشان و مرغی که می‌پرد و در نهایت, ستاره‌هایی که می‌درخشند را می‌خواهند و خلاصه این که این دسته از بچه ها, هر آن چه که می‌بینند را می‌خواهند و سوال این است که والدین چگونه می‌توانند وی را راضی نگه دارند؟

این جامعه شناس گفت:   والدین نباید فراموش کنند انسان چیزی جز تلاش نیست و انسان در تلاش کردن رشد کرده و به قابلیت هایش دست پیدا می‌کند، خودش را می‌شناسد و راه زیستن با قوانین منطقی جهان و هستی را می‌آموزد و پدر و مادر با روشی متضاد با این قوانین، او را به سمت جهانی سوق می‌دهند که سرنوشتش, تنهایی و محرومیت عمیق وجودی است.