سن ابتلا به بیماری “ام اس” به طور معمول در حدود ۲۰ تا ۴۰ سالگی است اما در برخی افراد نیز سن شروع این بیماری پس از ۵۰ سالگی است که در این شرایط، بیماری با سرعت بیشتری پیشرفت می کند.

به گزارش گروه سلامت آوای جامعه ، آمار نشان می دهد که بیش از ۲.۳ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند، در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری ام اس وجود ندارد و همچنین روش های درمانی فعلی، تنها روند پیشرفت بیماری را کُند و به کاهش بروز علائم آن کمک می کنند.

ام اس بیماری دستگاه عصبی مرکزی است، در افراد مبتلا به این بیماری، مغز، اعصاب بینایی یا نخاع متورم می شود، در این شرایط پوشش حفاظتیِ اعصاب موسوم به “غلاف میلین” آسیب می بیند.

*علائم

این آسیب ها خود را با علائم بیماری ام اس نشان می دهد که می تواند در بیماران گوناگون متفاوت باشد و از مشکل در تمرکز کردن گرفته تا گرفتگی عضلات متغیر است.

علائم گوناگون از این بیماری وجود دارد که برخی از آنها شایعتر است، همچنین این علائم غیر قابل پیش بینی هستتند و ممکن است با گذشت زمان تغییر کند، علاوه بر این، همه مبتلایان به بیماری ام اس علائم مشابهی را تجربه نمی کنند.

ضعف، تغییرات بینایی، خستگی، عدم تعادل، نارسایی در عملکرد مثانه، مشکل در یادآوری در اطلاعات جدید از دیگر علائم بیماری ام اس هستند. همچنین می توان به افسردگی، احساس درد و تغییرات عاطفی به عنوان علائم این بیماری اشاره کرد.

*روش های تشخیص

تشخیص بیماری ام اس از طریق یک آزمایش و تست امکانپذیر نیست و پزشک تستها و معاینات بسیاری به کار می گیرد تا به تشخیص این بیماری دست پیدا کند.

تستهای مغز و اعصاب، بررسی دقیق وضعیت بالینی بیمار، آزمایش خون، انجام ام آر آی و غربالگری باند الیگوکلونال از راهکارهای رایج در تشخیص این بیماری است.

*درمان

در حال حاضر روشهای درمانی وجود دارد که با کمک آنها می توان علائم این بیماری را کنترل کرد.

از جمله توانبخشی می تواند به بهبود انرژی، حافظه و قدرت حرکت فرد کمک کند که شامل موارد زیر است:

۱) توانبخشی فیزیکی برای بهبود تعادل، قدرت و دامنه حرکت

۲) توانبخشی شناختی برای کمک به ارتباطات، سازماندهی و توجه

۳) توانبخشی شغلی برای کمک به مدیریت شخصی و خود مراقبتی از جمله انجام امور روزمره و لذت بردن از تفریحات