یک روانشناس با تاکید بر لزوم واکنش تنبیهی والدین در قبال بزه کودک و نوجوان، گفت: والدین در زمان مشاهده بزه در نوجوان باید نسبت به آن واکنش جدی نشان داده و حساس شوند، این واکنش باید شکل تنبیهی داشته باشد چراکه سرپوش گذاشتن بر روی بزهکاری کودک و نوجوان، نادیده گرفتن و حتی برخورد جزئی با آن منجر به شکستن قبح آن رفتار و تبدیل شدن آن به عادت برای نوجوان می‌شود.

به گزارش ایسنا، شبنم طلوعی، با بیان اینکه سرپوش گذاشتن بر بزهکاری فرزندان منجر به تکرار بزهکاری به دلیل بی‌پروا شدن و نترسیدن از قضاوت دیگران می‌شود، اظهار داشت : نخستین تجربه بزهکاری در کودک و نوجوانان نظیر برداشتن وسایلی که برای کودک و نوجوان نیست، دزدی از والدین و سایرین، آزار رساندن به خود و سایرین و  سیگار کشیدن در صورت دقت بر رفتار آنها، برای خانواده قابل درک است.

وی درباره دزدی در کودکان و نوجوانان تصریح کرد: از جمله ویژگی فرزندانی که این بزه را انجام می‌دهند برداشتن اشیاء کودکان و نوجوانان دیگر در صورتی که نیاز به آنها ندارند، پنهان کردن دزدی انجام شده، بر گردن دیگران انداختن دزدی، تقلب در امتحانات مدرسه در بیشتر اوقات و نبود احترام به حقوق دیگران و محول کردن وظایف خود بر گردن دیگران است.

این روانشناس افزود: در خانواده این کودکان و نوجوانان احساس امنیت و اعتماد شکل نگرفته و فرزندان از توجه و محبت کافی برخوردار نیستند. همچنین رفتار خشن هم‌سالان، نبود وسایل و امکانات کافی در قیاس با سایر کودکان و نوجوانان می‌تواند منجر به دزدی در کودک و نوجوان شود. عدم کنترل کودک در تعامل با هم‌بازی‌هایش نیز می‌تواند از جمله عوامل گرایش به دزدی در او باشد.

طلوعی با اشاره به نظریه “یادگیری مشاهده‌ای” این را هم گفت که چنانچه والدین رفتارهای بزه نظیر دزدی داشته باشند فرزندان با الگو قرار دادن آنها رفتار مشابهی را از خود نشان می‌دهند.

وی عنوان کرد : والدین نباید این مشکل کودک و نوجوان را با سایرین (به غیر از متخصصین) در میان بگذارند، همچنین باید هنگام صحبت با فرزند خود از به کاربردن کلمات “دزدی” و “دروغگویی” به طور جد خودداری کنند.

این روانشناس  گفت: در صورت دزدی کودک و نوجوان، باید آنها را وادار به بازگرداندن اشیاء به صاحبانشان کرد و در صورت بازگرداندن باید این عمل آنها به عنوان رفتار مثبت تشویق شود تا فرزند متوجه شود رفتارهای مثبت او مورد تحسین واقع می‌شود. همچنین این نکته حائز اهمیت است که چنین کودکان و نوجوانانی باید در کلاسهای درسی و علمی مورد توجه آموزگاران و معلمان قرار گیرند.