یک روانشناس ومشاور درباره کودکانی که از روابط اجتماعی گریزان هستند، توضیحاتی داد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان،هانیه لواف، درباره کودکانی که از روابط اجتماعی گریزان هستند، اظهار داشت: اینکه برخی از کودکان دارای اضطراب اجتماعی هستند، به این معنا است که از برقراری روابط با افرادی که در اجتماع هستند، خودداری می‌کنند.

وی بیان کرد: برخی از کودکان اعتماد به نفسشان پایین است و فکر می‌کنند دیگران قرار است به آنها آسیب برسانند، ترس از عدم امنیت دارند و نمی‌توانند با دیگران ارتباط اجتماعی موثر داشته باشند، همچنین ترس از این دارند که دیگران در اجتماع آنها را مسخره و یا تحقیر کنند بنابراین از برقراری روابط اجتماعی جلوگیری می‌کند.

لواف ادامه داد: برخی از والدین، کودکشان را از برقراری روابط منع می‌کنند و ترس از آسیب رسانی دیگران را به کودکشان القا می‌کنند و کودک ناخودآگاه هنگامی که بزرگتر می‌شود می‌ترسد که به محیط اجتماعی اش اعتماد کندو امنیت لازم را از محیط دریافت کنند، همچنین والدینی که خودشان اضطراب بالایی دارند مسبب این موضوع می‌شوند.

این روانشناس گفت: زمانی که کودکمان از برقراری روابط اجتماعی گریزان بود، باید وی را به برقراری ارتباط با دیگران تشویق کنیم یعنی اگر کودک برای بار اول که وارد جمع می‌شود، سلام می‌کند نباید توقع بیشتر از این برای این مرحله داشته باشیم چراکه ابتدا باید قدم های کوچک برای برقراری ارتباط اجتماعی برای او تعریف کنیم.

وی اضافه کرد: خرید کردن از فروشگاه، برقراری روابط با کودکانی که در پارک بازی  هستند و گسترش روابط اجتماعیمان می‌تواند کمک کننده باشد تا کودکان از برقراری روابط با دیگران گریزان نباشند.

لواف تصریح کرد: بر روی اعتماد به نفس کودک کار شود،کارگاه هایی وجود دارد که می‌تواند آموزش های لازم را به کودکان یاد دهد تا اعتماد به نفسشان افزایش پیدا کند، گاهی کودکان نمی‌دانند چگونه باید با دیگران ارتباط برقرار کنند این عدم آگاهی را با آموزش مهارت اجتماعی می‌توانیم رفع کنیم و کودک “نه” گفتن، تعامل، ارتباط موثر، روابط بین فردی و… را یاد بگیرد.

این روانشناس افزود: آموزش این عوامل به کاهش اضطراب می‎تواند کمک کند تا ارتباط بهتری را با دیگران برقرار کند، همچنین کودکانی که مهارت جرئت ورزی ندارند ناخودآگاه از روابط اجتماعی فاصله می‌گیرد به همین دلیل باید در ابتدا کودک را به برقراری ارتباط تحسین کنیم، بعد از آن کوچک ترین اقدامات کودک را تشویق کنیم و انتظار عملکرد بزرگ نداشته باشیم چراکه آموزش مرحله به مرحله است.

نسخه PDFنسخه چاپی