ترس از قضاوت شدن در فضاهای مجازی
همان هراس از رسانه‌های اجتماعی و ترس از قضاوت شدن در فضاهای مجازی با گسترش شبکه‌های اجتماعی برخی افراد را با خود درگیر کرده است.
«ادیتیوولتافوبیا» یا همان هراس از رسانه‌های اجتماعی و ترس از قضاوت شدن در فضاهای مجازی است که با گسترش شبکه‌های اجتماعی برخی افراد را با خود درگیر کرده است؛ نوعی از فوبیا که به نظر می‌رسد زنان را به دلیل نوع احساسات و توجه بیشتر به زیبایی‌های ظاهری بیش از مردان دچار خود کرده است.
به گزارش ایسنا، مهرداد فلاطونی روانشناس اجتماعی دراین باره معتقد است که فوبیاها هراس‌هایی هستند که دردسرهای زیادی برای افراد ایجاد کرده و زندگی آنها را مختل می‌کند؛ در واقع شاید همه افراد در زندگی از موضوع یا مسئله خاصی بترسند اما این ترس‌ها زمانی که باعث شوند فرد دچار تنگی نفس، تعریق شدید کف دست، افزایش میزان آدرنالین به میزان قابل توجه شود نوعی فوبیا است.
وی با بیان اینکه در نسل جدید با فوبیاهای خاص و فوبیاهای اجتماعی مواجه هستیم، اظهار کرد: باتوجه به پیشرفت تکنولوژی و بروز و ظهور ابزارهای جدید ارتباطی همچون ماهواره‌ها، شبکه‌های مجازی فوبیاها و اختلالات اجتماعی متفاوتی مانند نوموفوبیا و ادیتیوولتافوبیا را نیز شاهد هستیم که اغلب افراد منزوی مبتلا به فوبیاهای اجتماعی می‌شوند. اما به طور کلی روانشناسان و صاحب‌نظران بر این باورند که فوبیاهای اجتماعی هم ریشه در ژنتیک و هم ریشه در نوع تربیت خانوادگی و مسائل شخصی و مسائل محیطی (اتفاقاتی که در زندگی فرد رخ داده و باعث شده فرد از موضوع خاصی هراس داشته باشد) دارند.
فلاطونی در ادامه به توضیح فوبیای جدیدی تحت عنوان «ادیتیوولتافوبیا» پرداخت و گفت: ادیتیوولتافوبیا در دسته اختلالات اضطراب اجتماعی دسته‌بندی می‌شوند و اغلب افرادی که دچار اضطراب فراگیر و اضطراب‌های اجتماعی هستند دچار آن هستند که با گسترش شبکه‌های مجازی تعداد مبتلایان به این فوبیا افزایش یافته است و زنان به دلیل نوع احساسات و توجه به زیبایی‌های ظاهری بیش از مردان دچار آن می‌شوند.
بنابر اظهارات این روانشناس، در واقع ادیتیوولتافوبیا نوعی هراس اجتماعی است که افراد منزوی و خجالتی که از قضاوت شدن در فضاهای مجازی می‌هراسند، دچار آن می‌شوند.
در واقع مبتلایان به این فوبیا همان افرادی هستند که در دنیای واقعی از صحبت و حضور در جمع‌های ناآشنا می‌ترسند. شاید آنها همان افرادی باشند که در جامعه و از سوی بالادستی‌های خود دچار تمسخر و تحقیر شده باشد و این رفتارها جرقه‌ای برای بروز ادیتیوولتافوبیا باشد.
وی بیان کرد: مبتلایان به این فوبیا از اینکه با حضور و فعالیت خود در فضاهای مجازی چطور و چگونه مورد قضاوت قرار می‌گیرند بسیار می‌ترسند و این ترس در حدی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد که ممکن است آنها تا چند روز خانه‌نشین کند.
فلاطونی در ادامه درباره روش درمانی این فوبیا توضیح ارائه کرد و افزود: از آنجایی که ادیتیوولتافوبیا ریشه در دوران کودکی دارد، «طرحواره درمانی» مهم‌ترین و موثرترین روش درمانی است، در این روش از دیدگاه‌های روان تحلیل‌گرایانه استفاده می‌شود تا از این طریق نقطه عطف بروز این فوبیا مشخص و سپس مراحل درمانی طی می‌شود. در هر حال اگر از هر روشی برای درمان ادیتیوولتافوبیا استفاده می‌شود باید از «حساسیت‌زدایی منظم» و «تصویرسازی ذهنی» استفاده شود.
به گفته این روانشناس در تصویرسازی ذهنی که دارای هفت مرحله است به فرد مبتلا توضیح داده می‌شود که اگر در فضای مجازی فعالیت کند و حتی مورد قضاوت دیگران هم قرار بگیرد زندگی‌اش تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت، پس از آن روانشناس از طریق حساسیت‌زدایی احساسات منفی فرد را کاهش می‌دهد.
وی معتقد است: اساسا فوبیاها قابل درمان هستند اما مدت زمان درمان آنها وابسته به زمانی است که فرد با این اختلال دست و پنجه نرم می‌کند و هرچقدر فوبیای فرد مزمن‌تر باشد درمان سخت‌تر و طولانی‌تر خواهد بود.