تو فقط راه نشانم بده؟!
نگرش جامعه نسبت به روشندلان و همچنین برداشت آنها نسبت به خود که به طور طبیعی متاثر از برخورد جامعه و فرهنگ حاکم است، نقش مهمی در چگونگی تشکیل انگیزه‌ها، توسعه و رشد استعدادهای نابینایان دارد.
آوای جامعه/ گروه یادداشت/ علی البرزی
در سال ۱۹۵۰، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و شورای جهانی نابینایان در جلسه‌ای مشترک، قانون«عصای سفید»را بررسی و تصویب کردند و روز ۱۵ اکتبر برابر با ۲۳ مهر ماه روز جهانی عصای سفید یا روز جهانی «ایمنی نابینایان» اعلام شد.
روز گذشته برابر با ۱۵ اکتبر و ۲۳ مهرماه به نام روز جهانی «عصای سفید» نامگذاری شده بود و به همین مناسبت برنامه‌های گوناگون در سراسر کشور برگزار شد، در سال ۱۹۵۰، سازمان آموزشی، علمی‌و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و شورای جهانی نابینایان در جلسه‌ای مشترک، قانون«عصای سفید»را بررسی و تصویب کردند و روز ۱۵ اکتبر برابر با ۲۳ مهر ماه روز جهانی عصای سفید یا روز جهانی «ایمنی نابینایان» اعلام شد.
روزها و هفته‌های جهانی که از سوی سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته اعلام می‌شوند، حکایت از آن دارد که آن پدیده به نوعی با تمامی مردم دنیا مرتبط بوده و موضوعی محلی یا ملی نیست، بلکه جنبه عمومی و جهانی دارد و هدف آن ارتقای اذهان عمومی درباره موضوعات مربوط به معلولیت‌های گوناگون و افزایش آگاهی جوامع است که می‌بایست با پیوستن افراد معلول در تمامی‌جنبه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زندگی حلقه کاملی از تعامل افراد معلول و جامعه تشکیل شود.
به عبارت دیگر قصد اصلی برنامه‌ریزان، یادآوری یک ضرورت اجتماعی به نام احساس مسئولیت همگانی در مقابل معلولیت و نیز ضرورت رسیدگی و توجه جدی به مسائلی از دنیای امروز، که بیشتر به دلایل گوناگون با بی‌توجهی، بی‌مهری و غفلت جهانیان مواجه می‌شود، بوده است، اما با نگاهی به برنامه‌ها و اقدامات انجام شده در سال‌های گذشته می‌توان به این موضوع اذعان داشت که بسیاری از طرح‌ها و برنامه‌ها در حد یک حرف یا وعده باقی مانده و به جز برگزاری چند همایش و یا سمینار کارشناسی فعالیت جدی برای حمایت از افراد معلول به ویژه نابینایان در جامعه انجام نشده است و به نوعی همایش‌های گوناگون به برنامه‌هایی رنگ و وارنگ تبدیل شده که خدمت‌رسانی به این قشر از جامعه را به نوعی تحت تأثیر قرار داده است.
هر چند نیازمندی‌های افراد نابینا با سایر اقشار جامعه تفاوت عمده‌ای ندارد ولیکن این گروه از افراد معلول، نیازمند توجهی خاص در زمینه آموزش، اشتغال، فرصت‌های اجتماعی، امور اقتصادی و معیشتی و استفاده از رسانه‌ها به ویژه تلویزیون، استفاده از تلفن و امکانات ارتباطی هستند.
مهم‌ترین مشکل برای این افراد، برقراری ارتباط با دیگران است که متأسفانه به دلیل نا آشنایی مردم در بسیاری از موارد، تلاش عزیزان نابینا برای ایجاد ارتباط با شکست روبه‌رو می‌شود و این خود دلیلی برای گوشه‌گیری و منزوی شدن بیشتر آنها مهیا می‌سازد.
نگرش جامعه نسبت به روشندلان و همچنین برداشت آنها نسبت به خود که به طور طبیعی متاثر از برخورد جامعه و فرهنگ حاکم است، نقش مهمی در چگونگی تشکیل انگیزه‌ها، توسعه و رشد استعدادهای نابینایان دارد، بنابراین جامعه و نهاد خانواده مسئولیت خطیری را درزمینه ایجاد و تقویت انگیزه‌های بالنده درنابینایان برعهده دارند.
تاریخ هم در این ارتباط گواهی می‌دهد انسان‌های بزرگی در طول تاریخ وجود داشته‌اند که با وجود محروم بودن از نعمت بینایی، مدارج عالی علمی و اخلاقی را طی کرده و نه تنها برای جامعه خود، بلکه در جهان سرآمد بوده‌اند.
فراموش نکنیم، قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه برای تمامی‌افراد ترسیم می‌کند و از یک طرف از افراد نابینا می‌خواهد که برای حمایت از منافع خود، از تمام مفاد این قانون مطلع باشند و از سوی دیگر از آحاد جامعه می‌خواهد که نسبت به حقوق این افراد در جامعه آگاهی‌های لازم را داشته باشند.
یادمان باشد ، همه ما با معلولیت تنها یک ثانیه فاصله داریم!
*************
*هشدار : برداشت و نقل مطالب اختصاصی سایت « آوای جامعه» بدون ذکر منبع مجاز نیست و در صورت مشاهده نه تنها پیگرد قانونی دارد ، بلکه از طریق شبکه های اجتماعی هم به مخاطبان اطلاع رسانی می شود.
ما وظیفه خود می دانیم که در صورت برداشت خبر، گزارش و یادداشت از سایت های دیگر منبع مطالب را درج کنیم و این انتظار می رود که شما مخاطبان عزیز هم به این موضوع دقت عمل لازم را داشته باشند.
( از اینکه این موضوع را رعایت می کنید متشکریم)