خبر » نبض جامعه » نیمکت
کد خبر : 21416
جمعه - 28 آذر 1399 - 11:33

ضرورت تقویت اندیشه پژوهشگرانه در هنرمندان

هنرمندی که پژوهش انگار نباشد، اندیشه پژوهشگرانه در کارهایش وجود نداشته باشد و اهل تحلیل، تغییر و تبیین نباشد، آثارش ماندگار نخواهد بود.

ضرورت تقویت اندیشه پژوهشگرانه در هنرمندان

استاد دانشگاه فرشچیان گفت: تمامی فعالیت‌های دانشگاهی به عنوان پیش قراول و قویا باید مبتنی بر پژوهش باشد.

به گزارش گروه دانشگاه آوای جامعه،  حبیب الله صادقی استاد و عضو شورای سیاست گذاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هنرهای اسلامی و ایرانی استاد فرشچیان درباره هفته پژوهش و لزوم توجه به پژوهش در دانشگاه‌ها اظهار داشت:  تمامی فعالیت‌های دانشگاهی چه آن‌هایی که فرایند هنری دارند و چه آن‌هایی که مضوع کارشان با پژوهش اجین شده است، به عنوان پیش قراول حتما و قویا باید مبتنی بر پژوهش باشد.

وی افزود: دانشگاهی که در آن پژوهش انجام نشود، به عقیده بنده اصلا دانشگاه نیست؛ درواقع هنرمند تا زمانی که معنا را برای خود مشخص نکند، اسطوره شناسی نکند، فلسفه بلد نباشد و اهل تطابق، تحلیل و تبیین نباشد، نتیجه خوبی را از فعالیت‌هایش به دست نمی‌‎آورد. هنرمندی که پژوهش نمی کند، فقط یک عنصر تکنیکالی است که اندیشه و پژوهش در آثار آن مقدم نیست.

صادقی عنوان کرد: هنرمندی که پژوهش انگار نباشد، اندیشه پژوهشگرانه در کارهایش وجود نداشته باشد و اهل تحلیل، تغییر و تبیین نباشد، آثارش ماندگار نخواهد بود. پژوهشگران ما به دلیل مطالعه، اکتشاف، درک و دقت، تمامی فنون و علوم را در یک فرآیند ترکیبی دنبال می‌کنند.

در صورتی که اگر به اندیشه ایران قدیم از اواخر دوره ساسانی نگاه کنیم، هنرمندان، شارحان، شاعران و یا کسانی که مطالعه می کنند را در قالب افرادی مانند فارابی در حوزه موسیقی و زکریای رازی و ابن سینا در علوم پزشکی مشاهده خواهیم کرد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: تاریخ اندیشه و تمدن ما سرشار از دقت، تبیین و تحلیل است. هنرمندان و نیاکان ایران زمین جزو اشخاصی بودند که هنر را موضوعی کاربردی تلقی می‌کردند و درباره اقلیم شناسی، ساختار، فرم، هندسه، گیاهان، طبیعت و پزشکی، فعالیت پژوهشی انجام می‌دادند. درواقع تاریخ ایران سرشار از داشته ها، بداعت ها و طبایع عملی و نظری است.

وی گفت: یک عمل تا زمانی که نظر را دربر نداشته باشد، حرکتی گیج و معلق است. با مطالعه تاریخ تمدن ویلدورانت متوجه خواهیم شد که ۵ هزار سال از تمدن ایران، حاکی از اندیشه دیوانی است؛ یعنی از دوره جعفر برمکی، خواجه نصیرالدین طوسی و همه شارحان اندیشمند تا کسانی که فلسفه‌ای با بینش اسلامی داشتند، جزو اشخاصی هستند که صاحب نفس، صاحب امتیاز، محقق و دانشمندی بوده‌اند.

صادقی گفت: در معرفت ایرانیان و هر کار عملیشان، یک حکمت نظری آمیخته است؛ حکمت نظری معرفت پژوهشگرانه است که تمامی علوم و فنون از جمله ریاضی، هندسه، پزشکی، گیتا شناسی را در بر می‌گیرد. ایران سرزمینی توانمند و دارای گنجینه های بزرگ است که خاکش زرنگار و مردمی بزرگ منش، تعالی خواه و اندیشه ورز در خود دارد.