چگونگی برخورد با رفتار ناهنجار نوجوان
انواده باید با استفاده از روانشناسان، مراکز جامع سلامت، درمانگاه‌های وزارت بهداشت، نیروی انتظامی و مراکز بهزیستی از پیشرفت رفتار‌های ناهنجار جلوگیری کنند.
یک روانشناس درباره نحوه برخورد والدین با نوجوانانی که رفتار نابهنجار دارند، توضیحاتی داد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ربابه نوری درباره رفتار‌های نامناسب فرزندان در دوران نوجوانی اظهار داشت: این امر طبیعی است که بین نوجوان و خانواده‌اش در شرایط عادی اختلاف عقیده و سلیقه در مورد موضوعات معمولی زندگی وجود داشته باشد، اما باید والدین با مهارت حل اختلاف و مذاکره با نوجوان خود به توافق برسند.
وی با بیان اینکه گاهی اوقات بحث رفتار‌های ناهنجار نوجوانان مثل برداشتن پول بدون اجازه، ایجاد مزاحمت برای همسایه و مردم و دروغ‌های عجیب مطرح است و به مرور زمان با بزرگ‌تر شدن وی این رفتارها بهبود می‌یابد، افزود: این وضعیت خطرناک است و والدین در چنین مواقعی به راحتی از کنار این مسأله عبور نکنند.
این روانشناس گفت: وقتی نوجوان رفتاری نشان می‌دهد که قوانین و هنجار‌های اجتماعی را زیر پا می‌گذارد، خانواده باید با جدیت وارد عمل شود یعنی بحث از حالت مذاکره خارج شده و والدین باید واضح و جدی به نوجوان خود توضیح دهند که این رفتار برای ما قابل قبول نیست و ما با آن برخورد می‌کنیم.
نوری تصریح کرد: خانواده با فرض اینکه اگر نسبت به رفتار ناهنجار نوجوان تذکر دهند موجب می‌شود که فرزندشان خجالت بکشد، سعی می‌کنند با سکوت کردن از این موضوع عبور کنند.
وی افزود: الگوی شایع این است که والدین شروع به باج دادن می‌کنند مثل زمانی که فرزند طلب موتور می‌کند و اگر آنچه را که طلب کرده محیا نشود، شروع به تهدید کردن والدین می‌کند مثل (فرار از خانه و تهدید به خودکشی ) و چون می‌داند خانواده بر روی آبروی خود حساس است، سوء استفاده کرده و والدین را مجبور به برآورده کردن خواسته‌های خود می‌کند.
نوری این موقعیت را بحرانی و اولین خطر را متوجه نوجوان دانست و عنوان کرد: خانواده باید با استفاده از روانشناسان، مراکز جامع سلامت، درمانگاه‌های وزارت بهداشت، نیروی انتظامی و مراکز بهزیستی از پیشرفت رفتار‌های ناهنجار جلوگیری کنند.
وی افزود: پدر و مادر نظارت و سرپرستی را باید از دوره کودکی شروع کنند و با داشتن برنامه یک سری از رفتارها را از فرزند خود بخواهند مثل (کسی دیر‌تر از ساعت مشخص شده حق ندارد به خانه بیاید و اگر آمد از یک سری امکانات محروم می‌شود) همچنین این رفتار را تا بعد از دوره نوجوانی باید ادامه داد تا از بروز بحران جلوگیری شود و در صورت عمل به قوانین تشویق و بالعکس تنبیه شود، لذا تعیین این حد و حدود باید منطقی و متناسب با سن و نیاز‌های یک کودک یا نوجوان باشد.
این روانشناس رفتار‌های احساسی از جانب خانواده را اشتباه دانست و عنوان کرد: اینکه والدین حوصله و توان تحمل دارند و زمانی که احساس خطر کرده و رفتار‌های ناهنجار می‌بینند، می‌ترسند و شروع به رفتار‌های شدید جبرانی می‌کنند مثل (تو اجازه نداری جایی بری و ارتباطی داشته باشی ) که این رفتارها خود اغلب زمینه ساز بحران هستند.
نوری خاطرنشان کرد : این رفتارها مبتنی بر منطق و استدلال نیست و باید الگوی یکسان داشته و براساس تفکر و دانش روانشناسی باشد.
این روانشناس گفت: با توجه به پیچیدگی‌های زندگی اجتماعی، باید بدانیم که چگونه با نوجوان‌هایی که بسیار آگاه و با دانش روز در ارتباط هستند، با در نظر گرفتن مشکلات خاص دوران سنی‌شان با آن‌ها رفتار کنیم.